τρικόνδυλος

-η, -ο / τρικόνδυλος, -ον, ΝΜ

νεοελλ.

το αρσ. ως ουσ. ο τρικόνδυλος

γένος κολεόπτερων εντόμων

μσν.

αυτός που έχει τρεις κονδύλους («τρικόνδυλοι δάκτυλοι, τριφάλαγγοι γὰρ εἰσιν ἢ τρικόνδυλοι ἢ τρισκύταλοι

λέγονται γὰρ κατ' ἀμφότερα», Μελέτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρι-* + κόνδυλος «άρθρωση, κλείδωση» (πρβλ. δι-κόνδυλος)].